Yeah girl yeah

Uitgebracht in 1971. Bevat oa Blossom Lady van Shocking Blue en Borriquito van Peret.

In de jaren '60 brak Peret, eigenlijke naam Pedro Pubill Calaf, in Spanje door bij het grote publiek. Hij was vooral bekend vanwege de manier waarop hij gitaar speelde. Hij gebruikte de voor- en achterkant van de klankkast om ritmisch op te trommelen. Verder zwaaide hij de hals van zijn gitaar van links naar rechts en liet hij de gitaar rondjes om zijn as draaien. Zijn stijl werd wel El ventilador (=de ventilator) genoemd. In 1971 is Perets nummer Borriquito (=ezel) de zomerhit van Europa. In Nederland staat het nummer 8 weken lang op de eerste plaats van de hitlijsten. In 1974 probeert hij nogmaals door te breken door deel te nemen aan het Eurovisiesongfestival maar zijn nummer eindigde slechts op de negende plaats. Abba werd dat jaar eerste met Waterloo.

Pas de deux

Anna McGarrigle (1944) en Kate McGarrigle (1946-2010), een vocaal duo uit de Franstalige provincie Québec in Canada, maakten Amerikaans-Franse folkmuziek. Hoewel ze deels Franstalig zongen zijn ze in Frankrijk onbekend gebleven ; ze hebben er ook nooit opgetreden. Het album "French record" uit 1981 werd opgenomen tijdens een periode waarin de roep om een autonome staat Québec een hoogtepunt kende. Dit was een gebaar van toenadering aan de Franstalige bevolking door een vooral Engelstalige muziekmaatschappij.

Inmiddels zijn ook Kates zoon Rufus en dochter Martha Wainwright, met wie het stel eerder een aantal nummers opnam onder de naam 'The McGarrigle Sisters & Family', internationaal doorgebroken. Rufus en Martha zijn kinderen uit het huwelijk tussen Kate McGarrigle en Loudon Wainwright.

Ongetwijfeld hadden Kate & Anna McGarrigle meer bekendheid genoten als ze hun gezinsleven niet hadden laten prevaleren ; meerdere keren waren de dames na het uitbrengen van een album zwanger..

Dit album is uitgebracht in 1977 en bevat oa Be my baby en Walking song

Carnaval in Eindhoven

"Produced for Paradise Records
Recorded live in concert during the Carnaval weekend
Salsa Festival 1982 in Eindhoven
Made in Holland"

Bevat oa Salsa Fusion en Salsa Moderna

Electrickery

Voor de tekst op de binnenhoes moet je, net als voor de meeste muziek op deze platen, volgens mij stoned zijn..

"Die elektrische Revolution hat stattgefunden. Worte als Signale einheitlicher Sprache. Töne als Symbole der Musik. Durch Elektronik hat auch sie den Slang entdeckt. Höre das Gebet der Walzstraßen, Gasturbinen und Raketenmotoren ; höre die elektrisierende Stimme der 'electricgeneration'. Fühle deinen Körper, sich zu Staub zersetzen ; spüre bei Wiedereintritt in die Umwelt, daß du mehr hast, als Hände zum Greifen, Beine zum Treten, Augen zum Neiden, einen Mund zum Fressen... Empfindungen sind Wiederholungen. Das Klischee des Begriffs wird ursprüngliches Erlebnis : ELECTRIC ROCK ist die Renaissance des freien Bewußtseins. Das Individuelle bleibt individuell."

'Elec-trickery' zou Catweazle zeggen..

Duitse dubbel-lp uit 1971. Verzamelaar, bevat oa Wanted dead or alive, The Thief en (de) Pony Blues.

Radiohead heeft een aardige Can cover gemaakt (hoewel ik het origineel beter vind).

Muffins en M&M's

"They chose the name "Martha and the Muffins" to distance themselves from the aggressive names adopted by many punk bands of the era. According to Mark Gane: "We decided to use it as a temporary name until we could all agree on something better." The name ended up sticking for the next seven years."

Daarna werd het M+M. Dit album verscheen in 1985. Er werd maar 1 single van uitgebracht en dat was Song in my head 

Magische kleuren

Op de achterkant staat:

Het 'Magic Organ' is een schepping van de Berkelse technicus Jaap Keizerwaard. Niet minder dan ruim twaalf jaar bouwt Jaap Keizerwaard nu al aan het orgel en experimenteert er mee.

Cor Steyn, de legendarische organist die ons veel te vroeg ontvallen is, was eigenlijk de eerste grote organist die het Magic Organ bespeelde. Grote populariteit heeft hij ermee verworven ; Steyn slaagde er in alles uit het orgel te halen wat er in zat. Hij zei over het orgel: "Dit orgel is uniek in de wereld, alleen al om het kleurengamma"..

Deze nummers staan niet op de plaat, niet in kleur maar wel met Magic Organ & vrouwelijk schoon:

Cha Cha Cha

Breng eens een zonnetje onder de mensen

Schep vreugde in het leven

De hondenfluisteraar

"Eduardo Davidson was Cuban. In the sixties, while living in exile in the USA, he became a popular and much talked about phenomenon. People where astonished by his daring and open gayness at a time when everyone was much more discreet. Eduardo Davidson died in 1994. He was born in 1929, so that would have made him 65 upon his death. Back in 1968 (which seems to have been his definitive year) he made a Mexican comedy, called 'Soñar no cuesta nada "joven"', and as expected he played the role of a flamboyant gay. After that he went on to create the “Pachanga” style of music."

Dit album (ook uit 1968) bevat oa het hondenlied, de illusie en The boy from G.U.S.T.O.

Een andere fraaie cover van hem is:

Con fu

大澤　誉志幸 = Yoshiyuki Ohsawa bracht dit album in 1984 uit. Op internet kan ik niets over hem vinden terwijl hij toch zo'n 10 albums heeft uitgebracht en over de nodige heupbewegingen bschikt. Nog wat goede hoezen van hem:

Ni Wa Ka

Sonhouse, een bluesband uit Fukuoka, wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne Japanse rock en heeft Fukuoka op de kaart gezet als de plaats voor Japanse blues.  

Sonhouse, 1970-1978, bracht dit album in 1976 uit. De band treedt nog steeds op maar zanger Toshiyuki “Kiku” Shibayama (midden) lijkt inmiddels (in de 60!) meer op Ozzy Osbourne dan op David Bowie..

Andere bekende Japanse rock uit de jaren 70 en 80 is bijvoorbeeld die van Ann Lewis (goed kapsel ook).

Sensitive Mick

Op de middelbare school speelde Mick Karn in het schoolorkest fagot maar nadat de fagot gestolen was wilde de school geen nieuwe aanschaffen. Hij kocht daarom zelf maar een basgitaar. Op school leerde hij de gebroeders Steve en David Batt (die zich later David Sylvian noemde) kennen en in 1974 richtten ze Japan op. Karn haalde de frets uit zijn basgitaar omdat hij noten wilde kunnen buigen, zoals op een viool, en ontwikkelde een unieke basstijl. Toen Mick Karn zijn oude schoolvriend Richard Barbieri weer ontmoette nodigde hij deze uit om mee te oefenen in een ruimte boven de slagerij van zijn vader. Japan kreeg in 1978 een platencontract. en bracht zo'n 6 albums uit. Karn bracht later als eerste Japan-lid een soloalbum uit: Titles (1982). Japan stopte op haar hoogtepunt, in 1983, nadat hun laatste album de 5e plaats van de hitlijsten behaalde.

Op de a kant van dit album staan 4 niet bepaald makkelijke instrumentale stukken, de b kant bevat oa het nummer Sensitive dat gaat over de jaren bij Japan en de breuk met David Sylvian nadat Sylvian zijn toenmalige vriendin verleid had.

"All the people see me as a fool

All the people say that it's because of you

All the people like to think they care

If you shake your head and stare at them

Maybe they'd become sensitive...".

Mick Karn overleed begin dit jaar op 52-jarige leeftijd.

Sweat meat (part 1)

Meat Beat Manifesto, ook wel Meat Beat of MBM genoemd, bracht deze single in 1988 uit op het label Sweatbox. Meat Beat experimenteerde met techno, jungle (drum'n'bass), IDM, dub en jazz fusion. Ze traden op met (en hadden invloed op) bekendere bands als de Nine Inch Nails, The Chemical Brothers en The Prodigy. Ze maakten ook remixen, voor oa Coil, Depeche Mode en de Nine Inch Nails.

Op kant a staat God O.D. en op kant b Mars needs women 

I'm not always so stupid

12" van The Wedding Present uitgebracht in 1988, ook op 7" met dezelfde hoes. Met additional vocals van Amelia Fletcher van oa The Tender Trap. Op kant a staan Nobody's twisting your arm en Nothing comes easy. Op kant b staan Don't laugh en I'm not always so stupid.

Voor 3 euro gekocht op Koninginnedag 2011 omdat ik sneller was dan mijn metgezel (sorry Hans ; - ))

Blame Armin van Buuren

De hoes is beter dan de muziek. Nee dan Milli Vanilli, die gaven tenminste de regen de schuld..

Vet!

In 1980 speelde Depeche Mode nog in het voorprogramma van Fad Gadget, de artiestennaam van Frank Tovey. Alleen werd Depeche Mode al snel erg succesvol terwijl de intellectuele, sarcastische nummers van Fad Gadget niet erg commercieel waren. De excentrieke Tovey maakte ware performances van zijn optredens waarin hij levensgevaarlijke capriolen uithaalde (zeker voor iemand met een hartkwaal). Tijdens een optreden in Paradiso in 1983 klauterde hij op de installatie, brak bij het vallen zijn beide benen en liep twee blauwe ogen op. Vervolgens zette hij het optreden voort. Een foto van de gehavende Tovey werd later in het inlegboekje van zijn plaat Under the flag afgedrukt. Ook choqueerde hij het publiek tijdens optredens door op het podium zijn schaamhaar uit te plukken en rond te strooien. Ook trad hij op in pek en veren, spoot zijn naakte lichaam onder met scheerschuim en bespeelde instrumenten met zijn hoofd, Vanaf 1986 besloot Frank Tovey onder zijn eigen naam op te treden. Dit markeerde tevens een ommekeer in zijn muzikale stijl maar zeker niet tekstueel. Via het album Snakes and Ladders waarin de synthipop-invloeden van Fad Gadget nog sporen nalieten werd hierna gitaarmuziek belangrijker. Tussen 1992 en 2001 liet noch 'Frank Tovey', noch 'Fad Gadget' van zich horen. In 2001 begon hij echter opnieuw als Fad Gadget op te treden, hij was inmiddels getrouwd en vader van twee kinderen. Zoals Depeche Mode hem in 1980 begeleid had, begeleidde hij hen nu op hun tournee van dat jaar. Hij maakte plannen voor een comeback-tournee in het voorjaar van 2002. Op drie april overleed Frank Tovey thuis in Londen echter eensklaps aan een hartinfarct.

Dit album bevat oa Luxury en Collapsing New People

Pudding

Blancmange, een duo, werd in 1979 in het Londense Harrow opgericht. Happy families, hun debuutalbum met een hoes in de stijl van Louis Wain, verscheen in 1982 waarna ze gelijk doorbraken met hitjes als Living on the ceiling en Waves. Ze coverden in 1984 The day before you came van ABBA dat tot de 22e plaats in de hitlijsten kwam wat trouwens hoger was dan de oorspronkelijke versie van ABBA. Blancmange viel op vanwege de oosterse invloeden in hun muziek, ze traden soms ook op met tulbanden. Ze hielden er in 1986 mee op maar afgelopen maart verscheen hun 4e album dat niet verder kwam dan de 163e plaats in de hitlijsten.

Niet in de lens gluren!

Het 1e deel uit een serie van 5 kartonnen singles. Deel 1 tm 4 bevatten fotografietips, deel 5 filmtips.

Voor meer karton

Love and terror

Geoff Love (1917-1991) was muzikant en orkestleider. Hij bracht in 1959 en 1960 2 platen uit met Shirley Bassey. Daarna maakte hij muziek onder de naam  'Manuel & the music of the mountains'. Hij is het bekendst van zijn film- en televisiethemes. Deze plaat is uitgebracht in 1976 en bevat oa Death wish

Unidentified Flying Object

De band UFO wordt in 1969 opgericht onder de naam Hocus Pocus. De latere naam van de groep komt van de Londense club UFO, waar oa de leden van Pink Floyd vaak te vinden waren. Hun muziek wordt omschreven als een kruising tussen de rock van Led Zeppelin en metal. Vooral de latere metalmuzikanten (uit de jaren 80 en 90) geven vaak UFO op als zijnde één van de belangrijkste invloeden op hun eigen muziek. De band behaalde in hun beginjaren vooral succes in japan en Duitsland. Dit vanwege hun spacerock-achtige nummers. Tot op heden wordt de band dikwijls ontbonden en weer opnieuw opgericht, steeds in wisselende bezetting.

Dit album is uitgebracht in 1978 en bevat oa I'm a loser

Losbandig

"In ondeugende, opstandige en satirische liedjes worden de teugels van het fatsoen wat gevierd door Peter Blanker, Nelly Frijda (ja die van Flodder), Jaap van der Merwe, Ronnie Potsdammer en Cobi Schreyer."

Meer van dit soort platen (maar die heb ik niet)

Asoosjaal

Kees Korbijn: "In een zaak op Katendrecht kwam regelmatig een schilder van Charlois, een grote, brede, zware vent, en als ik dan weer een paar van die minder nette liedjes gezongen had, dan zei hij: Joh, doe nog eens zo'n asociaal moppie. Toen ik begin jaren zeventig begon met een kwartet met min of meer stekelige liedjes, noemde ik dat 't Asoosjale Orkest."

De plaat is uitgebracht in 1972 en bevat oa Stem op mij

Minolta disco

Uitgebracht ter gelegenheid van het 5-jarig bestaan van Minolta Nederland B.V. in 1983. Het bevat covers (van Ed Starink) van oa Aurora en Maid of Orleans.

Helaas heb ik de hoes niet.

Now you're gone

Rond 1967 vond Florence Ballard de oprichtster van The Supremes (in 1959) dat Berry Gordy, de baas van Motown, Diana Ross voortrok en had ze het gevoel dat zij en Mary Wilson aan de kant werden geschoven. Diana Ross en Berry Gordy hadden toen ook een relatie met elkaar. Florence Ballard werd depressief en begon buitensporig te drinken. Ook werd ze veel dikker en kon ze om die reden veel van haar outfits niet meer dragen. Inmiddels was al gezorgd voor een vervanger in geval Florence Ballard niet zou komen opdagen. Ze werd gewaarschuwd, ging afvallen en kwam voortaan nuchter opdagen. De dag na haar 24e verjaardag kwam ze er vlak voor een optreden achter dat er nog een extra set kleding aanwezig was voor haar vervangster. Kwaad geworden trad ze die avond dronken op waarna ze ontslagen werd. Een maand later werd de naam van de groep veranderd in 'Diana Ross en de Supremes'. Na een onsuccesvolle solocarrière ging het steeds slechter met Florence Ballard. Ze raakte aan lager wal en overleed uiteindelijk in 1976 op 32 jarige leeftijd.

Een nummer 1 hit uit 1966 is You keep me hangin'on (met van links naar rechts Florence Ballard,  Mary Wilson en Diana Ross). "Het nummer gaat erover dat de verteller van het verhaal, in dit geval leadzangeres Diana Ross, er genoeg van heeft dat ze als speelgoed behandeld wordt door haar geliefde. Daarom eist ze dat hij weggaat en nooit meer terugkomt. In het nummer komt een gitaar voor die het geluid van morsecode nadoet. Dit omdat dat geluid erg lijkt op het geluid van het nieuws en de schrijvers, Holland-Dozier-Holland, wilden de verschillende onderwerpen die in het nummer worden besproken als nieuwsberichten doen voorkomen. De drums, gitaren en leadpartijen van Diana Ross werden meerdere malen opgenomen en over elkaar heen gespeeld, zodat het nummer krachtiger over zou komen dan eerdere singles van The Supremes."

Een nummer 1 hit uit 1967 is Love is here and now you're gone. "Het nummer gaat over een relatie die ten einde komt. Drie keer komt er in het nummer een stuk voor dat leadzangeres Diana Ross niet zingt maar de regels uitspreekt. Dit werd gedaan om haar stem extra sexy en dramatisch over te laten komen. Dit nummer was het eerste Motownnummer waar een volledige orkestsectie bij de opnames aanwezig was."

Voor geestelijk misdeelden

Jubileum plaat van Radio Modern (1937-1967). De netto-opbrengst van deze plaat was bestemd voor de 'Samenwerkende Ouderverenigingen Voor Geestelijk Misdeelden'.

Bevat oa dit nummer van The Outsiders, The Golden Earrings (de s verdween in 1969) en Q'65

Bokito

"This album is intended for theatrical or film production. It's not something one would want to listen to nonstop. Side one starts off with "Execution and Torture: 1) The Guillotine 2) Arm Chopped Off 3) Head Chopped Off, 4) Sawing Head Off;" and on and on it goes. The rest of the LP features "Monsters and Animals," "Creaking Doors and Grave Diggings," "Musical Effects and Footsteps," "Vocal Effects and Heartbeats," and "Weather, Atmospheres and Bells." Not all of the effects are great, but most get across the idea. For the advanced horror fanatic."

Dit 13e deel uit 1977 bevat oa de gekke gorilla. Meer vinylhorror op endless groove

Car crash (part 2)

"Autobahn (1974), het vierde album van het uit Düsseldorf afkomstige Kraftwerk, betekende voor de Duitse elektronische band de doorbraak naar een internationaal publiek. Hun eerste 3 albums hadden vooral in het teken van experimenteren gestaan maar met het conceptalbum Autobahn vonden ze hun eigen toegankelijker weg. Met een 3 minuten versie (een single cut) van het origineel 22.42 minuten durende titelnummer werd wereldwijd een dikke hit gescoord. Het maakte de band tot in Amerika populair. Voordat het album werd gemaakt had de band geïnvesteerd in nieuwe apparatuur. Vooral de aanschaf van de (toen nog peperdure) Minimoog bleek voor het bandgeluid grensverleggend. Deze analoge synthesizer gaf de muziek van Kraftwerk een meer organisch geluid mee. De ARP Odyssey, de EMS Synthi AKS en de zelf gemaakte drumcomputers (van Florian Schneider) maakten het Kraftwerk geluid op het album compleet. Pronkstuk van het album is het titelnummer wat een ode is aan de A555, de eerste snelweg die Duitsland kent en die van Keulen naar Bonn loopt. Hij werd van 1929 tot 1932, zonder tussenpauzes aangelegd. De epische track, met zijn door een vocoder uitgesproken/gezongen tekst, is een trip door het Duits landschap, die in snelheid langs ons heen trekt en de monotonie die zo’n lange trip, met het vasthouden aan hoge snelheid, met zich meebrengt. De compositie beslaat de gehele eerste kant van het album."

 Voor meer autogeluiden

Voorwaarts mars!

"Een mars staat altijd in een binaire ofwel tweedelige maatsoort, een duidelijk streng te volgen cadans die zeer herkenbaar is. Bij parade- en feestmarsen is de toonsoort meestal majeur om zo een melodie te verkrijgen die, uiteraard, vrolijk is. Meestal is er een duidelijk thema en neventhema aanwezig zodat elke mars zijn eigen karakter krijgt. Dit wordt versterkt door het eerste thema te herhalen in een ABA-structuur. Dit type mars wordt meestal met vlotte tred in vieren gelopen, dus per tel een stap. Het metronoomcijfer ligt meestal vast, in de meeste ceremonieboeken wordt een waarde van 120 à 140 tikken per minuut aangehouden. In militaire kringen worden marsen vooral gebruikt om de cadans aan te geven en het morele peil hoog te houden. In 19e-eeuwse civiele kringen werden marsen gebruikt op mondaine feesten en bals om een militaire sfeer te benadrukken naast de vrolijke sfeer van de wals en de polka."

Een bekende mars, uit 1893, is de Liberty Bell van John Sousa. Bekend van oa Monty Python

Wunderbar (part 3)

"De polka is een volksdans voor paren in een snelle tweekwarts- of vierkwartsmaat. De grondvorm is een serie kort-kort-lang-stappen met nadruk op de eerste korte stap, die dus wisselend met de linker- en de rechtervoet wordt gedaan. De dansvorm is afkomstig uit Bohemen. Eerst heette de dans pulka (=helft) maar in 1835 werd de naam veranderd in polka, waarschijnlijk uit sympathie voor de toen zwaar onderdrukte Polen."

Tom Waits heeft in zijn repertoire een Cemetery polka en verder ken ik het woord polka natuurlijk van de Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini van Connie Francis. Iets meer van deze tijd is de polkadots versie van Afrojack

Wunderbar (part 2)

Toen "als Correct het niet heeft, vergeet het dan maar!" nog "grammo shoppie Correct" heette..

Deze 'popplaat' bevat oa de orgelversie van Der kleine Prinz van Peter Orloff. En Peter Orloff kennen we dan weer van de hit Du van Peter Maffay, door Orloff in 1969 geschreven. Schlagerkoning Peter Orloff is nog steeds alive and kicking op zijn eigen spuuglelijke website 

De vrolijke(?) piraten

Met oa Brandend zand en De fles maar dan gezongen door Gert(ie), Corrie, Tonnie en/of Lenie.

Take me to Ontario

Max Webster was een Canadese prog-rock band die actief was van 1973 tot en met 1981. De band werd gevormd in Ontario, buiten Canada zijn ze nooit echt bekend geworden. Ze hebben 7 albums gemaakt, hun 2e High Class In Borrowed Shoes verscheen in 1977.

Jonge Leen

"Leen Jongewaard werd op 30 maart 1927 in de Rozenstraat in de Jordaan geboren maar woonde het grootste gedeelte van zijn jeugd in Sloterdijk. Hoewel zijn hele familie uit Jordanezen bestond had hij weinig op met de buurt, hij vond het voornamelijk 'bemoeials'. Het voordeel was echter dat hij later gemakkelijk een Jordanees kon neerzetten. Leen was de jongste van negen kinderen, negen zonen. Zijn vader was officier bij het Leger des Heils. In het begin van de oorlog stierf zijn moeder. Leen moest met zijn broer Daan naar een weeshuis in Leiden maar toen dit door de oorlog moest sluiten ging hij terug naar zijn vader. Omdat zijn broers naar Duitsland moesten bleef Leen, twaalf jaar oud, alleen bij zijn vader. Hij had het gevoel dat hij het vanaf dat moment allemaal alleen moest doen.

Hij overleed op 4 juni 1996 aan een hartaanval tijdens zijn vakantie in Frankrijk, hij werd begraven op Zorgvlied. Leen Jongewaard was jarenlang de levenspartner van Barrie Stevens."

Hij maakte 2 solo-platen. Deze, 1e, is uitgebracht in 1967.

Op een mooie pinksterdag, met tekst van Annie M.G. Schmidt, is ook uit 1967.