Do they?

De Pink Military werd opgericht in Liverpool en bestond uit de zanger van Big in Japan, de drummer van Deaf School en de gitarist van It's Immaterial. Do animals believe in God? werd uitgebracht in 1980 en bevat verder nog Wild West, Back on the London stage, I cry en Did you see her?

Pure fun

De tweede synthpop plaat van Paul Haig verscheen in 1985 op het Les Disques du Crepuscule label (van oa Tuxedomoon, The Durutti Column, A Certain Ratio en Cabaret Voltaire).

De single Heaven help you now was al in 1982 opgenomen. Volgens een review uit die tijd:

"He sounds like he knows the game well enough to do the whole thing with his eyes shut; the difference here is he's learnt it's best to do this sort of thing with them open. This record is tuneful, jittery, exhausting and, I suspect, made by a man having difficulty in keeping a straight face."

Het album bevat verder oa Love and war, Big blue world en het fantastische The only truth

Escape the landscape

Landscape was een Engelse band die slechts drie albums uitbracht. Dit eerste album verscheen in 1979 en bevat tien instrumentale nummers met jazz-funk invloeden. De band werd in 1974 opgericht waarna ze constant op tournee gingen met een combinatie van jazz, punk en rockmuziek. Eind jaren '70 gingen ze met (drum) computers aan de slag waarna de muziek electronischer werd richting synthpop.

Hun grootste hits waren Einstein a go-go en Norman Bates uit 1981.

Dit album bevat oa een nummer over Sonja Henie, een kunstschaatsster uit Noorwegen die 10 keer wereldkampioene werd.

Braun porn

Body Love is het zevende album van Klaus Schulze, de Duitse specialist op het gebied van electronische muziek. Het betreft de filmmuziek bij een pornofilm van Lasse Braun. Schulze, dan al vrij bekend in met name Europa, kreeg het verzoek een soundtrack te leveren voor deze film van Lasse Braun. De generatie van de vrije liefde was aan de macht en men wilde de preutsheid doorbreken die in de jaren '50 was ontstaan. Het was een win-win-situatie. Braun kon meeliften op de muziek van Schulze en Schulze kon meeliften op het succes van Braun en daarmee een nieuwe markt aanboren. Destijds ging het verhaal dat een elpeetje van Schulze wel lekker was als achtergrond bij een vrijpartij. Uiteraard ontstonden er problemen omtrent de hoes, de begeleidende foto's uit de film gingen sommigen veel te ver maar anno 2011 valt het allemaal wel mee. Het album is uitgebracht in 1977 en bevat het nummer Blanche (= de naam van de toenmalige vriendin van Schulze), Stardancer en P.T.O.

Vet!

In 1980 speelde Depeche Mode nog in het voorprogramma van Fad Gadget, de artiestennaam van Frank Tovey. Alleen werd Depeche Mode al snel erg succesvol terwijl de intellectuele, sarcastische nummers van Fad Gadget niet erg commercieel waren. De excentrieke Tovey maakte ware performances van zijn optredens waarin hij levensgevaarlijke capriolen uithaalde (zeker voor iemand met een hartkwaal). Tijdens een optreden in Paradiso in 1983 klauterde hij op de installatie, brak bij het vallen zijn beide benen en liep twee blauwe ogen op. Vervolgens zette hij het optreden voort. Een foto van de gehavende Tovey werd later in het inlegboekje van zijn plaat Under the flag afgedrukt. Ook choqueerde hij het publiek tijdens optredens door op het podium zijn schaamhaar uit te plukken en rond te strooien. Ook trad hij op in pek en veren, spoot zijn naakte lichaam onder met scheerschuim en bespeelde instrumenten met zijn hoofd, Vanaf 1986 besloot Frank Tovey onder zijn eigen naam op te treden. Dit markeerde tevens een ommekeer in zijn muzikale stijl maar zeker niet tekstueel. Via het album Snakes and Ladders waarin de synthipop-invloeden van Fad Gadget nog sporen nalieten werd hierna gitaarmuziek belangrijker. Tussen 1992 en 2001 liet noch 'Frank Tovey', noch 'Fad Gadget' van zich horen. In 2001 begon hij echter opnieuw als Fad Gadget op te treden, hij was inmiddels getrouwd en vader van twee kinderen. Zoals Depeche Mode hem in 1980 begeleid had, begeleidde hij hen nu op hun tournee van dat jaar. Hij maakte plannen voor een comeback-tournee in het voorjaar van 2002. Op drie april overleed Frank Tovey thuis in Londen echter eensklaps aan een hartinfarct.

Dit album bevat oa Luxury en Collapsing New People

Pudding

Blancmange, een duo, werd in 1979 in het Londense Harrow opgericht. Happy families, hun debuutalbum met een hoes in de stijl van Louis Wain, verscheen in 1982 waarna ze gelijk doorbraken met hitjes als Living on the ceiling en Waves. Ze coverden in 1984 The day before you came van ABBA dat tot de 22e plaats in de hitlijsten kwam wat trouwens hoger was dan de oorspronkelijke versie van ABBA. Blancmange viel op vanwege de oosterse invloeden in hun muziek, ze traden soms ook op met tulbanden. Ze hielden er in 1986 mee op maar afgelopen maart verscheen hun 4e album dat niet verder kwam dan de 163e plaats in de hitlijsten.

Minolta disco

Uitgebracht ter gelegenheid van het 5-jarig bestaan van Minolta Nederland B.V. in 1983. Het bevat covers (van Ed Starink) van oa Aurora en Maid of Orleans.

Helaas heb ik de hoes niet.

Car crash

"(The) Art of Noise is een Britse avant-garde popgroep, in 1983 opgericht door producer Trevor Horn en muziekjournalist Paul Morley, bijgestaan door studiomusici. De band maakte op innovatieve wijze gebruik van electronica, computers en sampling. Ze hadden goed geluisterd naar Kraftwerk maar (The) Art of Noise maakte meer gebruik van natuurlijke geluiden uit de omgeving, behalve gitaren en synthesizers ook voetstappen en autoclaxons. De naam van de groep refereert aan een essay van de futurist Luigi Russolo, The Art of Noises uit 1913."

Er zijn verschillende versies uitgebracht van dit nummer uit 1984. Het was hun eerste grote UK hit en kwam tot de 8e plaats in de hitlijsten. Close-up/Close to the edit is opgedragen aan het boek Crash van J.G. Ballard uit 1973 (over de verborgen erotiek van het auto-ongeluk, in 1996 verfilmd door David Cronenberg) en bevat samples van de VW Golf van de buurman van een bandlid. De "Hey!"-sample is nog gebruikt in "Firestarter" van The Prodigy en in een nummer van Christina Aguilera

The beginning was the end

"Devo is een Amerikaanse band, opgericht in 1972 te Akron, Verenigde Staten, en best bekend van zijn muziek uit het new wave tijdperk, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. De elektronische, robotachtige muziek met vaak atonale melodieën uit kritiek op de Amerikaanse samenleving, die door de band gezien wordt als mechanisch, stijf en onderdrukkend. Devo was een van de eerste popbands die gebruik maakte van de synthesizer. Begin jaren tachtig waren ze een van de eerste bands die (kortstondig) populair werden via MTV. De naam Devo is afgeleid van de "de-evolutie"-theorie die voortkwam uit het pseudowetenschappelijke boek The Beginning was the End. Volgens dit boek zou de mensheid afstammen van kannibalistische mensapen die zich voedden met de hersenen van andere mensapen." Dit tweede album verscheen in 1979 en bevatte oa het nummer Pink Pussycat