The last tanz

Dit album van Hans Last is een van de weinige albums die James Last onder zijn eigen naam heeft gemaakt.

Ik hoop deel 2 ook nog eens tegen te komen:

Wilde polka

Een ander pareltje van hem:

Still got the bloes

Felix en zijn sax

Felix Slováček (1943) is een Tsjechische klarinettist, saxofonist, orkestleider en componist van filmmuziek. Hij verkocht meer dan 2 miljoen platen maar ik houd het bij 1 draaibeurt.. Deze plaat is in 1976 uitgebracht.

Ook dit pareltje is van zijn hand:

Muziek voor rokerige momenten

Symphonic treat

LP uit 1970. Bevat oa de John Macleod versie van Wanderin' star

Amazing grace

"Anita Kerr (1927) was in de jaren zestig één van de belangrijkste vertegenwoordigers van een nieuwe generatie artiesten die met harmonieuze samenzang de wereld wist te bekoren. Samen met haar Anita Kerr Singers zorgde zij er onder meer voor dat popmuziek zonder elektrische gitaren populair werd bij een groot publiek. Behalve een begenadigd zangeres was Kerr ook een getalenteerd pianiste, componiste, arrangeur, dirigent en muziekproducer die samenwerkte met beroemde artiesten als Chet Atkins, Jim Reeves, Brenda Lee, Perry Como en Roy Orbison. In Nederland is het vooral Willem Duys die bijzonder gecharmeerd is van de zangkwaliteiten van The Anita Kerr Singers. Hij haalt ze regelmatig over en laat hen optreden in zijn populaire tv-programma Voor De Vuist Weg. Dat bezorgt The Anita Kerr Singers een grote populariteit in ons land. Zo staan ze in 1970 met maar liefst drie platen genoteerd in de Nederlandse Top 20. In 1970 verhuist Anita van Amerika naar Zwitserland. Zij begint met haar man een eigen platenstudio. Tot halverwege de jaren negentig blijft zij platen maken, optreden en prijzen winnen. De opkomst van de loungemuziek zorgt er voor dat de muziekstijl van Anita Kerr halverwege de jaren negentig weer helemaal ‘hip’ is."

Deze plaat is in 1972 uitgebracht en bevat oa (de geriatrische versie van) You've got a friend

Uit de losse pols

Verzamelaar uit 1975. Bevat oa Don't fence me in maar dan uitgevoerd door het orkest van Hompie Curkey.

Jaren '20

Dit album bevat oa Somebody stole my gal, Please don't talk about me when I'm gone en The varsity drag

Sentimental journey

Billy Vaughn (1919-1991) was een Amerikaanse zanger, multi-instrumentalist en orkestleider. Zijn vader, kapper en liefhebber van muziek, stimuleerde hem om op zijn 3e toen hij mazelen had mandoline te gaan spelen. Hij was de meest populaire orkestleider aller tijden met 42 singles en 36 albums in de hitlijsten.

Dit album bevat oa de tango La Cumparsita en Aloha Oe

Dans der verleiding

Martin Wulms, uit Roermond, had in 1971 een top 40 hit met de Rumba Tambah.

Klaus Wunderlich heeft dit nummer in 1976 ook opgenomen.

De Rumba is een muziek- en dansvorm die zijn oorsprong kent in Afrika. Het woord zelf komt uit Spanje en betekent letterlijk 'feest'. Een zanger doet zijn verhaal, enkel begeleid door percussie (enkele trommels en een houten blokje). Omstanders dansen, zingen en klappen mee. Door de slavenhandel is deze manier van muziek maken naar het Amerikaanse continent - in dit geval Cuba - overgebracht. De originele Afrikaanse rumba werd zeer snel gedanst. De bewegingen van de man waren agressief en die van de vrouw defensief. Het is de dans van de haan en de hen. De hedendaagse rumba wordt gezien als de dans der verleiding: in tegenstelling tot de Afrikaanse versie is het hier de vrouw die haar partner verleidt door hem beurtelings aan te trekken en dan weer af te wijzen.

Van hier naar daar

Stef Meeder (Schiedam, 1935)  is een organist die vooral in de jaren '60 en '70 populair was. In de jaren '60 werd het Hammondorgel populair als huisorgel, vooral bij mensen met een christelijke achtergrond. Stef Meeder koos, evenals bijvoorbeeld Klaus Wunderlicht en Cor Steyn, echter meer de richting van popmuziek, schlagers, latin en swing. Daardoor kreeg het Hammondorgel de aandacht van een breder publiek. Meeder schreef cursusmateriaal voor orgel en keyboard dat nog altijd veelvuldig wordt gebruikt.

Dit album bevat oa de instrumentale versie van Alle leuke jongens willen vrijen

A little bit of magic

Bevat oa de Turkse Mars van Mozart, Bonjour Tristesse, en Silver threads among (the) gold, op zijn Hammonds uiteraard.

In de mix

Bevat oa Humoresque van Dvorak, Londonderry Air, Cielito Lindo, Plaisir d'amour en Greensleeves maar dan gespeeld op een Hammond orgel.

Lekker romig

Deze pikante plaat dateert al uit 1965.

Herbert "Herb" Alpert (1935) is een Joods-Amerikaanse trompettist, arrangeur en producer. Hij werd geboren als oudste van drie kinderen van een Russische vader en een Hongaarse moeder. Op zijn achtste verjaardag kreeg hij een trompet en vanaf 1959 nam hij platen op. Samen met Jerry Moss richtte hij in 1961 een eigen platenmaatschappij genaamd Carnival Records op. Op dit label zijn twee singles van Alpert uitgebracht. Maar omdat er al een bedrijf met die naam bestond werd de naam veranderd in A & M Records (de A van Alpert en de M van Moss). De eerste single die op dit label verscheen heette The Lonely Bull, in de typische tijuanastijl, een easy listening variant. Onder dit eigen label bracht Alpert nog vele tientallen singles en lp's uit. A & M werd in 1990 verkocht aan Polygram voor een schamele 500 miljoen dollar.

Dit album, waarvan er zo'n 6 miljoen verkocht zijn, bevat oa Whipped Cream en A taste of honey.

In 1988 verscheen deze parodie van Soul Asylum:

Meer look-a-likes:

Pat Cooper

The Frivolous Five

Hot shot

Met Jossche Monitz op viool.

Le grand star

Michel Legrand (1932) is musicalcomponist, dirigent, pianist en arrangeur en heeft meer dan honderd albums opgenomen met artiesten als Ray Charles, Neil Diamond, Aretha Franklin, Diana Ross en Nana Mouskouri.

Eind jaren '50 legde hij zich steeds meer toe op filmmuziek. Zijn soundtracks voor Hollywoodfilms vormden de basis voor zijn wereldwijde roem en succes. Hij werd twaalfmaal voor een Oscar genomineerd en ontving deze voor oa de soundtrack van de film Yentl

Tsja tsja tsja

De chachacha is een dans die ontstaan is in Cuba en begin jaren '50 opdook in nachtclubs in de VS. De naam chachacha komt van het geluid dat de zij-sluit-zij-pasjes maken op de vloer.

 La engañadora uit 1951 van Enrique Jorrín wordt beschouwd als de voorvader van de chachacha.

Dit album mocht trouwens alleen bij Vroom & Dreesmann verkocht worden.

I'm mighty glad

Mrs Mills (pseudoniem van Gladys Jordan) was een Engelse pianiste die vooral in de jaren '60 actief was en een aanzienlijk aantal platen opnam. Ze werd zo'n beetje populair tegelijk met de Beatles met wie ze ook een ruimte deelde in de Abbey Road studio's.

Deze plaat kwam uit in 1966 en bevatte oa Me and my shadow.

In 1971 en 1974 verscheen ze in de Morecambe and Wise Show waar ze een moppie/medley kwam spelen.

Een ander pareltje van haar:

(ze doet me ineens aan Erica Terpstra denken..)

Dreaming the shoes

Bert Kaempfert (1923-1980) was een Duitse componist, arrangeur en bigbandleider. Voor de opkomst van James Last behoorde Kaempfert samen met Max Greger tot de succesvolste Duitse orkestleiders van na de Tweede Wereldoorlog.

Kaempfert bewerkte oa het Duitse volksliedje "Muss i denn zum Städtele hinaus" dat onder de titel "Wooden Heart" Elvis Presley een wereldhit opleverde.

Zijn compositie African Beat (1962) is de herkenningsmelodie geworden van het sprookje 'De Indische waterlelies' in de Efteling, waar het wordt gespeeld door een kikkerorkest en een ganzenemsemble.

Kaempfert schreef zo'n 400 composities en maakte zeker 750 orkestarrangementen. Tot aan zijn dood werden er wereldwijd 150 miljoen platen met zijn melodieën verkocht.

In de ritmesectie van Kaempferts orkest zaten meestal twee bassisten. De eerste bassist speelde jazzy baslijnen op contrabas ("walking bass"). De tweede bassist speelde gedempte staccato basgitaar met plectrum. De basgitarist maakte hiervoor gebruik van een 6-snarige bas, de Fender VI. Deze basgitaartechniek werd bekend als de zogenaamde "Knackbass". De twee bassisten speelden of hetzelfde loopje (de contrabas verdubbelde dan de noten) of speelden een tegengesteld loopje of in after-beat. Dit dubbele basgebruik bepaalt voor een groot deel de meteen herkenbare "Kaempfert-Sound".

Dit album uit 1959 bevat oa Blue Moon, The bass walks en April in Portugal